Πέμπτη 14 Απριλίου 2011

Η Ελευθεροτυπία για δεύτερη φορά γράφει για το Εσπερινό Μοσχάτου


Έντυπη Έκδοση
Ελευθεροτυπία, Τετάρτη 13 Απριλίου 2011

Τα παιδιά της νύχτας


Ραπ, χέβι μέταλ και τσικουδιές στο Εσπερινό Μοσχάτου
 
Ραπάρουν για πάρτη μας οι μαθητές του Εσπερινού Μοσχάτου. Ποιο σήμα της νίκης; Με τα δάχτυλα σχηματίζουν τα κέρατα του «εξαποδώ»! Σήμα κατατεθέν των χεβιμεταλάδων... Το Εσπερινό Γυμνάσιο και οι Λυκειακές Τάξεις του Μοσχάτου καταργούνται και συγχωνεύονται με το Εσπερινό Καλλιθέας. Οι μαθητές πρέπει να πάνε 5 χιλιόμετρα δρόμο απ' την Ακτή Ποσειδώνος στην οδό Λαγουμιτζή, πίσω απ' το Πάντειο, στα όρια με το Κουκάκι. Μετά τη δουλειά. Μες στη νύχτα. Ασυνόδευτα παιδιά.
Μαμά και κόρη
Η Ξένια είναι 36. Η Πηγή 16. Η μαμά πάει στη Β' Λυκείου, η κόρη στην Α' Λυκείου. Η Ξένια εργάζεται σε φαρμακοβιομηχανία. Στον Αγιο Δημήτριο. Η Πηγή κάνει βοηθητικές δουλειές. Του ποδαριού. Οταν νυχτώνει μάνα και κόρη περνάνε μαζί την πύλη του Εσπερινού Μοσχάτου. «Εχω κι άλλη μια κόρη 15 χρονών που τελειώνει φέτος το Γυμνάσιο. Θα μας βόλευε να ερχόμασταν και οι τρεις μαζί στο Εσπερινό. Αν όμως μας στείλουν Καλλιθέα είναι μακριά, δεν προλαβαίνουμε να πάμε μετά τη δουλειά. Εγώ τουλάχιστον θα αναγκαστώ να εγκαταλείψω. Και ύστερα ποιος θα συνοδεύει τα κορίτσια μες στη νύχτα στο σχολείο;». 

Ο 5χρονος Ανδρέας «απαγγέλλει» Θουκυδίδη...
 
Η Μαριλέν είναι 26. Διαζευγμένη. Εχει ένα γιο 5 χρονώ. Τον Ανδρέα. Τον συνονόματο! Νοικιάζει ένα σπιτάκι στις Τζιτζιφιές. Καθαρίζει σκάλες σε πολυκατοικίες. Μετά τη δουλειά, παίρνει τον Ανδρέα αγκαλιά κι έρχεται εδώ πέρα. Τρέχοντας. Για να μην πάρει απουσία την πρώτη ώρα. Κάποιες φορές το παιδί το κρατάνε οι καθηγητές. Ομως: «Εχει παρακολουθήσει πλέον τόσα μαθήματα στα Αρχαία Ελληνικά ο Ανδρέας, που κοντεύει να απαγγέλλει απ' έξω Θουκυδίδη...».
«Φοβάμαι ότι θα εγκαταλείψω το σχολείο. Απ' τις Τζιτζιφιές το Μοσχάτο είναι δύο στάσεις. Ούτε 10 λεπτά με τα πόδια. Αν μας πάνε στο 9ο της Καλλιθέας πρέπει να περπατάω 10 λεπτά ώς τη Θησέως, να παίρνω το τρόλεϊ ή το 040 το λεωφορείο και να κατεβαίνω μετά από 12 στάσεις. Χρειάζομαι μιάμιση ώρα πήγαινε-έλα» μας λέει. 

Το πρωί οδηγός σχολικού, το βράδυ μαθητής
 
Ο πατέρας της ήταν άριστος τεχνίτης. Μονταδόρος. Δούλευε τα τελευταία 18 χρόνια σ' ένα επιπλοποιείο. Πριν από λίγο καιρό απολύθηκε. Η Ιωάννα είναι 26. Μαθήτρια της 3ης Γυμνασίου. Σχολάει 7 το απόγευμα απ' την καφετέρια και έρχεται πάντα στα μέσα της πρώτης ώρας. Οι καθηγητές δείχνουν κατανόηση. Κάνουν «τα στραβά τα μάτια». Το ίδιο κάνουν και με τον Παναγιώτη που 'ναι 32 χρονών, πατέρας δύο παιδιών, οδηγός σχολικού στα βόρεια προάστια: «Μη βάλεις φωτογραφία», μου λέει, «δεν θέλω να ξέρουν ότι πάω σχολείο». Κρυφό σχολειό... 

Θα εγκαταλείψουν το σχολείο
 
Ενας καθηγητής του Εσπερινού Μοσχάτου έχει υπολογίσει τον ακριβή χρόνο που θα χρειάζεται κάθε μαθητής ανάλογα τι ώρα σχολάει και πού μένει για να πάει στο Εσπερινό Καλλιθέας. Εχει μετρήσει τις στάσεις του λεωφορείου, υπολογίζει το μποτιλιάρισμα στη Θησέως κι έτσι ξέρει εκ των προτέρων ποιοι θα αναγκαστούν να εγκαταλείψουν το σχολείο...
Το Εσπερινό Γυμνάσιο Καλλιθέας έχει 129 μαθητές. Οι 64 είναι μετανάστες. Το Εσπερινό Λύκειο 107. Στο Εσπερινό του Μοσχάτου πάνε 160 μαθητές. Με τη συγχώνευση των τριών σχολείων στο σχολικό κτίριο της Καλλιθέας θα συγκεντρωθούν 400 μαθητές. Για να χωρέσουν στις 12 διαθέσιμες αίθουσες θα πρέπει να γίνουν τμήματα των 32-33 μαθητών. Ομως πολλά παιδιά απ' το Μοσχάτο, τον Ταύρο, τον Ρέντη, το Φάληρο και τον Πειραιά δεν θα προλαβαίνουν να πάνε και θα αναγκαστούν να εγκαταλείψουν το σχολείο. Φιλόξενοι οι καθηγητές. Μας κερνάνε παγωμένη τσικουδιά: «Γράψτε κάτι για να μη σβήσουν τα φώτα του σχολείου μας, ρε σεις παιδιά».* 

Πηγή: Ελευθεροτυπία

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...