Μερικές αλήθειες για το Το.Συ.Ν. Μοσχάτου

Παλιά "οικογενειακή" φωτογραφία

Το θέμα του Το.Συ.Ν. Μοσχάτου είναι τόσο πολυσυζητημένο πλέον όσο οι λόγοι, που οδήγησαν την Ελλάδα στο Μνημόνιο. 
Ας ξεκινήσουμε λοιπόν με κάποιες παραδοχές. 
Αρχικώς είναι κοινώς αποδεκτό, ότι το Το.Συ.Ν. αποτέλεσε την πολιτική ακαδημία στελεχών για τις τελευταίες δημοτικές εκλογές. Μέσα από το Το.Συ.Ν. αναδείχτηκε ένας χαρισματικός νέος πολιτικός, ο Απόστολος Σιώκας, ο μελλοντικός υποψήφιος δήμαρχος από την παράταξη του ΠΑΣΟΚ, όσο και να μην το χωνεύουν κάποιοι σύντροφοι του. 
Από την άλλη αδικήθηκε ο Πολύδωρος Πατσουράκης, ο οποίος δεν απαίτησε την προεδρία παρά τη πρωτιά του σε ψήφους, για το καλό της παράταξης. 

Και όσο το Το.Συ.Ν. λειτουργούσε με όρους Νεολαίας ΠΑΣΟΚ Μοσχάτου όλα πήγαιναν μέλι γάλα, μέχρι που το τοπικό ΠΑΣΟΚ στο Μοσχάτο διχάστηκε λίγο πριν τις δημοτικές εκλογές του 2010 και έτσι κάποιοι θέλησαν να εξαργυρώσουν τις επενδύσεις τους σε πρόσωπα και καταστάσεις. 
Την παραίτηση Σιώκα στις αρχές του 2011 ακολούθησε η εκλογή Πατσουράκη στη θέση του προέδρου, μια εκλογή που από τη πρώτη στιγμή φάνηκε ότι δεν είχε τη στήριξη των υπολοίπων μελών και αυτό γιατί ο διχασμός ανάμεσα σε Ευθυμιακούς και Κρεμυδικούς μαίνονταν στο παρασκήνιο. 
Κατά τη δική μου άποψη ο Πατσουράκης πολεμήθηκε σκληρά από το ίδιο σύστημα που τον ανέδειξε. Ο πεντοζάλης που χόρεψε σε εκδήλωση της παράταξης Πολίτες Μπροστά ήταν η σταγόνα, που ξεχείλισε το ποτήρι για τους μέχρι πρότινος "φίλους".  Είναι σίγουρο ότι τον έφαγε το σύνθημα της ουδετερότητας, που ο ίδιος διατυμπάνιζε. 
Πιστεύω ότι δεν είναι κακό να ανήκεις σε ένα συγκεκριμένο χώρο ή μια ομάδα ανθρώπων, οπότε γιατί να το κρύβεις και με το τρόπο αυτό να προσθέτεις βέλη στη φαρέτρα των επικριτών σου; 
Στο μεταξύ η ολοένα και αυξανόμενη ένταση οδήγησε σε θλιβερά γεγονότα, που δεν χρειάζεται να τα ανασύρουμε από το πρόσφατο παρελθόν.
Μετά από όλα αυτά φτάσαμε αισίως στις τελευταίες δυο συνεδριάσεις έχοντας τη ψευδαίσθηση, ότι ο χρόνος είναι ο καλύτερος γιατρός και πως οι διαφορές θα έχουν αμβλυνθεί. 
Δυστυχώς η πραγματικότητα ήταν τελείως διαφορετική. Μπορεί να μην ξαναζήσαμε τις "μεγάλες στιγμές του παρελθόντος", αφού τα νεύρα είχαν κοπάσει, ζήσαμε όμως ανεκδιήγητες καταστάσεις που στέρησαν από το Το.Συ.Ν. κάθε ίχνος σοβαρότητας που του είχε απομείνει.
Αυτή τη στιγμή το Το.Συ.Ν. είναι ουσιαστικά ακέφαλο, αφού ο πρόεδρος κατέθεσε την παραίτηση του και αποχώρησε από τη θέση του! 
Η ενέργεια αυτή ήταν ουσιαστικά η ρελάνς του Πατσουράκη στο σκληρό πόκερ με τους αντιπάλους του, αφού τους βγάζει στη σέντρα την ώρα που κανείς δεν είναι διατεθειμένος να πάρει τη μπάλα! 
Η κενή θέση του προέδρου είναι η καυτή πατάτα που αυτή τη στιγμή βρίσκεται στα χέρια των Οικονόμου-Δελαβίνια-Ματζαβά, οι οποίοι έδειξαν ότι δεν ήταν προετοιμασμένοι για μια τέτοια εξέλιξη. 
Στο σημείο αυτό αν με ρωτήσετε με ποιον είμαι, θα σας πω με τον εαυτό μου. 
Μπορεί να εντυπωσιάστηκα μεν από τη ντρίμπλα Πατσουράκη χωρίς όμως να τον υποστηρίζω στη κερκίδα, αφού η ατομιστία του μπορεί να άφησε άφωνους τους "Άλλους", δημιούργησε όμως πρόβλημα στη θεσμική λειτουργία του οργάνου αφού όπως φαίνεται κανείς δεν είναι διαθέσιμος να τον αναπληρώσει στη θέση του προέδρου. Και ενώ ο Πατσουράκης έπαιξε τα ρέστα του, περιμένω να δω αν οι αντίπαλοι του έχουν κάποια εναλλακτική πρόταση για την επόμενη μέρα; 
Δεν σας κρύβω πέρα από προσωπικές φιλοδοξίες, ότι θα με ενδιέφερε η θέση του προέδρου αφού πιστεύω, ότι από τη στιγμή που δεν έχω να μοιράσω τίποτα με κανέναν, θα μπορούσα να αναδιοργανώσω από την αρχή το όργανο δίνοντας ρόλους και σε μη εκλεγμένους νέους στο Δ.Σ. μέσω ειδικών επιτροπών, όπως γίνεται σε Το.Συ.Ν. άλλων Δήμων, πιστεύοντας ότι η μαζικότητα και η συμμετοχή είναι το αντίδοτο σε παιδικές ασθένειες που προκαλούν τα "διευθυντήρια".
Όμως πριν προλάβετε να με κατηγορήσετε οπορτουνισμό (βλέπετε η φιλοδοξία έχει γίνει αμάρτημα σήμερα στο όνομα κάποιου φανταστικού πολιτικού πολιτισμού) σας λέω ότι δεν θα ήθελα να αναλάβω τέτοιο καθήκον, αφού από την ερχόμενη Δευτέρα θα βρίσκομαι στην υπηρεσία της μαμάς Πατρίδας.
Για να επιστρέψω στο θέμα της παραίτησης του προέδρου πιστεύω ότι στη συγκεκριμένη χρονική στιγμή είναι άτοπη η απόφαση αυτή αφού η "αντιπολίτευση" δεν έχει σκεφτεί την επόμενη μέρα. 
Και επειδή το fair play ορίζει κανόνες καλής συμπεριφοράς θα έπρεπε να ερωτηθούμε αν κάνουμε δεκτή τη παραίτηση ή όχι.


Με πολλές προσδοκίες,
Γίωργος-Μαρίνος Παπανικολάου