Πρώην γέφυρα Λ. Κατσώνη

Χτες στο τοίχο του ομώνυμου group στο facebook μια φίλη αναγνώστρια έθιξε το θέμα της κατάστασης στη παρακηφίσια περιοχή και συγκεκριμένα το θέμα της διάβασης από το Μοσχάτο στο Νέο Φάληρο και το αντίστροφο. Η φίλη αναγνώστρια είναι μητέρα, όπως δήλωσε, και αντιμετωπίζει καθημερινά το πρόβλημα του να περάσει το καρότσι από τη μια όχθη στην άλλη. Οι σκάλες που υπάρχουν σχεδιάστηκαν για να εξυπηρετήσουν μόνο πεζούς χωρίς προβλήματα κίνησης. Ηλικιωμένοι, άτομα με κινητικά προβλήματα και μητέρες με καρότσια θα πρέπει να ελπίζουν στην ευγένεια κάποιου περαστικού. Αλλά και το περιβάλλον το ίδιο, όπως έχει διαμορφωθεί από την συνεχή υποβάθμιση απωθεί τους περισσότερους, έστω να περάσουν από το σημείο εκτός και αν είναι ανάγκη. Θυμάμαι και εγώ την παλιά οδογέφυρα, που υπήρχε και αποτελούσε πράγματι σημείο ένωσης της πόλης μας με το Νέο Φάληρο. Γιατί λοιπόν τόσα χρόνια μετά, με τόσες διαφορετικές κυβερνήσεις με τόσες διαφορετικές παρεμβάσεις, διαμαρτυρίες, επισημάνσεις αλλά με την ίδια δημοτική αρχή, που θα έπρεπε να έχει διδακτορικό στα θέματα του Μοσχάτου, δεν έχει γίνει τίποτα για να υπάρξει ξανά μια γέφυρα που θα ενώνει το Μοσχάτο με το Νέο Φάληρο; Η σχέση του Μοσχάτου με το Νέο Φάληρο ήταν πάντα στενή και αποτελεί μέρος της ιστορίας της πόλης μας. Θα πρέπει λοιπόν όλοι αυτοί οι επαγγελματίες Μοσχατιώτες, που εμφανίζονται τους τελευταίους μήνες και πουλάνε την "μοσχατοφροσύνη" τους να μιλήσουν για τα θέματα που πραγματικά μας αφορούν. Στις επόμενες δημοτικές εκλογές θα πρέπει όλοι να δώσουμε την εμπιστοσύνη μας σε αυτόν, που θα μας πείσει ότι θα δουλέψει για να αλλάξει προς το καλύτερο η καθημερινότητά μας, και θα το κάνει αυτό είτε λέγεται δήμαρχος είτε πάρεδρος