Κρατάμε ακόμα το χρώμα..

Μια σκέψη που είχα και τελικά έγινε διαπίστωση είναι ότι το Μοσχάτο, κρατάει ακόμα το παραδοσιακό του χρώμα. Τις γειτονιές, τα παραδοσιακά του στέκια και τις σχέσεις των ανθρώπων του. Αυτό όμως, που τη σκέψη μου την έκανε διαπίστωση είναι ο ήχος των τζιτζικιών! Θα πει κανείς τι σχέση έχει ένα έντομο με όλα τα προηγούμενα; Έχει και παραέχει, γιατί τζιτζίκια δεν θα συναντήσει κάποιος στο Παγκράτι ούτε στα Πατήσια. Το τζιτζίκι πάει εκεί που έχει δέντρα και μπορεί να μην είμαστε εξοχή, αλλά σε επιμονή ενός φίλου μου, δόξα το θεό έχουμε αρκετά. Η πόλη μας δεν είναι τελείως γυμνή από πράσινο. Όλα αυτά λοιπόν συνθέτουν την εικόνα που θυμίζει τις παλιότερες αθηναϊκές γειτονιές και ευτυχώς εμείς ακόμα έχουμε κάποια από τα στοιχεία αυτά.
Τέλος σε όσους από εμάς έχουν την "ευτυχία" να μείνουν στην πολή το καλοκαίρι, ας αφήσουμε τα τζιτζίκια να μας θυμίζουν κάτι από καλοκαίρι.